Witam Was w drugiej części porównania systemu zabezpieczenia społecznego. Dziś przedstawię Wam różnicę w ubezpieczeniu zdrowotnym i chorobowym w Polsce i Szwajcarii.
Ubezpieczenie zdrowotne
Polski system opieki zdrowotnej oparty jest na modelu ubezpieczeniowym. Obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – publiczny płatnik monopolista. Obywatele obciążeni są obowiązkową, miesięczną składką ubezpieczeniowa stanowiącą 9% dochodów osobistych (7,75% odliczane jest od podatku dochodowego, zaś 1,25% pokrywa ubezpieczony). Świadczenia zdrowotne udzielone osobom nieubezpieczonym finansowane są przez NFZ z dotacji celowej otrzymanej z budżetu państwa, pomijając niektóre świadczenia wysokospecjalistyczne. W przypadku ubezpieczenia indywidualnego w komercyjnych instytucjach odpłatność za koszty leczenia pokrywa ubezpieczyciel, a kwoty refundacji ustalone są poprzez wartość dobrowolnego ubezpieczenia i mogą pokrywać 100% lub mniej rzeczywistych kosztów leczenia.
Prywatne ubezpieczenie w kasie chorych obowiązuje każdą osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii (także dzieci i małżonków mieszkających w Szwajcarii, którzy podlegają indywidualnemu ubezpieczeniu). Wysokość składki ubezpieczenia zdrowotnego nie zależy od dochodu. Cena (tylko podstawowego ubezpieczenia) wynosi pomiędzy 200 a 400 CHF miesięcznie i zależy od franszyzy, kantonu oraz wieku ubezpieczonego. Ubezpieczenie pokrywa koszty choroby oraz koszty związane z macierzyństwem. Podstawowe ubezpieczenie nie obejmuje kosztów związanych z wypadkiem tak w miejscu jak i poza miejscem pracy. Należy się ubezpieczyć dodatkowo. Koszty związane z wypadkiem mogą być jednak pokrywane przez ubezpieczenie wypadkowe płacone przez pracodawcę. Co do zasady ubezpieczenie zdrowotne nie pokrywa kosztów leczenia stomatologicznego.
Ubezpieczenie chorobowe
W Polsce obejmuje ono niezdolność do pracy z tytułu choroby i macierzyństwa. Składka 2,45 % płacona przez pracownika. Za pierwsze 33 dni niezdolności pracodawca płaci wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wliczane do okresu uprawniającego do zasiłku (182 dni). W przypadku dłuższej choroby, jeżeli ubezpieczony rokuje powrót do pracy może być przyznane świadczenie rehabilitacyjne (do 12 miesięcy). Wysokość zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wynosi 80% zarobków (układ zbiorowy może stanowić wyższą stawkę) zaś zasiłku rehabilitacyjnego 75%. Ubezpieczenie jest obowiązkowe, natomiast dobrowolne tylko dla osób prowadzących działalność na własny rachunek, czyli osób samozatrudnionych.
Osoba zatrudniona w Szwajcarii uprawniona jest do otrzymywania świadczenia chorobowego w przypadku przejścia na zwolnienie chorobowe. Wynosi ono przynajmniej 3 tygodnie w pierwszym roku pracy. Według większości układów zbiorowych pracy okres płatnego zwolnienia chorobowego wynosi do 720 dni.
W razie szczegółowych pytań odsyłam Was do Waszych indywidualnych ubezpieczycieli. W następnej części tej serii porównam dla Was ubezpieczenia wypadkowe i dla bezrobotnych.
Źródło: msz.gov.pl
blondeswitzerland 