Łapy, łapy, cztery łapy…

Witam Was trochę z wyrzutami sumienia, gdyż po niewybaczalnie długiej przerwie od pisania. Tak się jakoś czasem człowiek w życiu i sieci zawiesi, że dopiero wiosenne słonce przywraca energie 🙂 A że w tym roku wiosna opóźniona, to będzie to i moja wymówka ;P Dziś o czworonogach a dokładnie o sprowadzaniu psów z zagranicy do Szwajcarii.

Zasadnicza różnica pojawia się w zależności od tego, czy sprowadzamy psa starszego czy też szczeniaka z niepełnym kompletem szczepień. W obu przypadkach należy psa oclić na granicy w dniu wwozu psa do Szwajcarii. Nie można zrobić tego na drugi dzień, czy później, bo w tym momencie już „przeszmuglowaliśmy towar” do Szwajcarii. Także wybieramy stale obsadzone przejście graniczne, udajemy się do biura i przedkładamy umowę zakupu psa oraz jego paszport. Cło wynosi 8% od ceny zakupu psa. Niemniej Szwajcarzy posługują się własną listą cen w zależności od rasy i to według niej naliczają cło. Także nie ma znaczenia fakt, że cena w umowie zakupu została zaniżona, czy też psa otrzymaliśmy za darmo – zapłacimy tak, czy siak.

Od 1 października 2004 roku psy, koty i fretki podróżujące po krajach w obrębie Unii Europejskiej muszą posiadać paszport. Warunkiem wystawienia paszportu jest trwała identyfikacja zwierzęcia, czyli czytelny tatuaż lub czip.

W przypadku szczeniaków, które nie otrzymały jeszcze wszystkich szczepień ochronnych obowiązują osobne przepisy. Generalnie psy z zagranicy obowiązuje szczepionka przeciw wściekliźnie, która natomiast nie obowiązuje psów w samej Szwajcarii. Niemniej szczeniak może zostać zaszczepiony dopiero po 14 tygodniu życia. W związku z tym złagodzono wcześniej surowe przepisy i szczeniak może przekroczyć granicę już nie tylko w towarzystwie swojej matki, ale tylko za okazaniem zaświadczenia od weterynarza (oraz od hodowcy), że zwierzę nie wykazuje oznak wścieklizny.

Następnym krokiem jest zarejestrowanie pieska w przeciągu 10 dni od jego pobytu w Szwajcarii w urzędzie gminnym (w niektórych miastach zajmuje się tym policja) oraz u weterynarza w bazie danych. Gmina przysyła nam rokrocznie podatek od psa w wysokości 150 CHF, a za wizytę u weterynarza zapłacimy ok. 50 CHF.

Pamiętajmy, że w Szwajcarii psy należy wyprowadzać w przeznaczonych do tego miejscach, prowadzić je na smyczy no i oczywiście sprzątać po nich. Jeśli po piesku nie posprzątamy może nas spotkać kara w wysokości 100 CHF, więc chyba warto 😉

Szwajcaria to kraj bardzo przyjazny zwierzętom, znajoma twierdzi nawet, że łatwiej ubiegać się o mieszkanie z psem niż z dzieckiem 😉 Także, wszystkim miłośnikom czworonogów życzę udanego załatwiania formalności 🙂

Porównanie systemu zabezpieczenia społecznego część V

Witam Was po dłuższej i niezamierzonej przerwie w ostatniej części z serii porównania systemu zabezpieczenia społecznego. Dziś temat całkiem przyjemny, gdyż będzie o dniach wolnych od pracy.

Wymiar urlopu w Polsce wynosi 20 dni przy zatrudnieniu krótszym niż 10 lat oraz 26, jeśli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.

Dniami wolnymi od pracy są niedziele i następujące święta: 1 stycznia – Nowy Rok, 6 stycznia – Święto Trzech Króli, pierwszy dzień Wielkiej Nocy, drugi dzień wielkiej nocy, 1 maja – Święto Państwowe, 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja, pierwszy dzień Zielonych Świątek, dzień Bożego Ciała, 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 1 listopada – Wszystkich Świętych, 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości, 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia, 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia. Trzeba przyznać, że w skali europejskiej wypadamy dość dobrze – oczywiście z punktu widzenia pracownika 😉

Co do zasady urlop w Szwajcarii wynosi od 20 do 30 dni roboczych w roku i zależy od wieku oraz postanowień układu zbiorowego pracy (GAV: Gesamtarbeitsvertrag).

Liczba dni świątecznych zależy od kantonu, w którym wykonywana jest praca. Może się zdarzyć, ze w kantonie gdzie jesz miejsce zamieszkania będzie to wolny dzień od pracy a w kantonie gdzie wykonywana jest praca jest to normalny dzień pracy, lub tez na odwrót. Dniami wolnymi od pracy są niedziele oraz następujące święta: 1 stycznia – Nowy Rok, Wielki Piątek, Poniedziałek Wielkanocny, Wniebowstąpienie, Zielone Świątki, 1 sierpnia – Święto Narodowe, 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia, 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia.

To już koniec naszej malej serii, mam nadzieje, ze wielu z Was się ona przydała 🙂

Zapraszam na kolejne wpisy już wkrótce!

Źródło: msz.gov.pl, 2013

 

Porównanie systemu zabezpieczenia społecznego część IV

Witam Was w przedostatniej części tej serii. Dziś porównam dla Was system świadczen rodzinnych.

W Polsce zasiłek rodzinny przysługuje rodzinom najuboższym i jest uzależniony od progu dochodowego (poniżej 539 zl. netto na członka rodziny). W zależności od wieku dziecka kwoty zasiłku wahają sie od 77 do 115 zł. Do zasiłku może być przyznany dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego; z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania; z tytułu urodzenia się dziecka; z tytułu samotnego wychowywania dziecka; z tytułu wychowania dziecka w rodzinie wielodzietnej lub z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego.

Świadczenie ma charakter powszechny, to znaczy jest dostepne dla wszystkich, bez względu na to czy pracowali wcześniej czy nie. Jest przyznawane na wniosek składany bezpośrednio w samorządzie gminnym.

W Szwajcarii rodzice dziecka otrzymują zasiłek rodzinny od danego kantonu za pośrednictwem pracodawcy. Jego wysokość zależy od kantonu i minimalnie wynosi miesięcznie 200 franków od dziecka do 16 roku życia i 250 franków od dziecka uczącego się od 16 do 25 roku życia. Do jego uzyskania potrzebne jest zaświadczenie E 411 z Polski, które zaświadczy, ze Państwa partner/ka nie jest uprawniony/a do uzyskania świadczenia rodzinnego w Polsce.

Następnie należy przedstawić je pracodawcy, który po wypełnieniu swojej części przesyła je do kantonu. Świadczenie wypłacane jest przez pracodawce razem z wynagrodzeniem. Świadczenie przysługuje równiez osobom bezrobotnym.

Na dziś to wszystko. W następnym i zarazem ostatnim artykule z tej serii temat bardzo przyjemny, mianowicie dni wolne od pracy.

Źródło: msz.gov.pl, 2013

Porównanie systemu zabezpieczenia społecznego część III

Witam Was w trzeciej części porównania systemu zabezpieczenia społecznego. Dziś przedstawię Wam różnicę w ubezpieczeniu wypadkowym i dla bezrobotnych w Polsce i Szwajcarii.

Wypadek – ubezpieczenie wypadkowe

W Polsce jest ono obowiązkowe. Składka płacona przez pracodawcę od 0,67% do 3,33% w zależności od sektora gospodarki i notowanej wypadkowości.

W Szwajcarii osoba pracująca minimalnie 8 godzin tygodniowo musi być ubezpieczona przez pracodawcę od wypadku zawodowego i niezawodowego (czyli poza miejscem pracy). Osoba nie posiadająca takiego ubezpieczenia lub pracująca mniej niż 8 godzin tygodniowo powinna się sama ubezpieczyc w swojej kasie chorych.

Ubezpieczenie dla bezrobotnych

Świadczenia dla bezrobotnych w Polsce:

Świadczenie przedemerytalne i zasiłki dla bezrobotnych wynoszą od 6 do 12 miesięcy w zależności od stopy bezrobocia w regionie. Natomiast bezrobotni powyżej 50 roku życia i posiadający jednocześnie 20letni okres uprawniający do zasiłku posiadają prawo do zasiłku na 12 miesięcy. Bezrobotnemu, który spełnił warunki konieczne do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych i którego łączne okresy zatrudnienia, prowadzenia działalności (staż pracy), wynoszą:

– do 5 lat stażu pracy przysługuje zasiłek w wysokości 80% zasiłku podstaowego,

– od 5 do 20 lat stażu pracy przysługuje 100% zasiłku podstawowego,

– co najmniej 20 lat stażu pracy przysługuje 120% zasiłku podstawowego.

W Szwacjcarii ubezpieczenie na wypadek bezrobocia obejmuje następujące kwestie:

– Ubezpieczenie na wypadek utraty pracy czyli zostania osobą bezrobotną: 70% ostatniego wynagrodzenia, 80% jeśli osoba ma na utrzymaniu dzieci.

– Ubezpieczenie z powodu skrócenia czasu pracy.

– Ubezpieczenie na wypadek braku pracy z powodu złych warunków atmosferycznych.

– Ubezpieczenie z powodu niewypłacalności (bankructwa) pracodawcy.

Ubezpieczenie jest ponoszone po połowie przez pracodawcę i pracownika. Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje jeśli osoba w ciągu 2 ostatnich lat przepracowała co najmniej 12 miesięcy w Szwajcarii.

Na dziś to tyle. W następnym i ostatnim wpisie z tej serii zajmę się świadczeniami rodzinnymi oraz dniami wolnymi od pracy.

Informacje zawarte w artykule przedstawione zostały na podstawie stanu prawnego z roku 2013.

Źródło: msz.gov.pl

Porównanie systemu zabezpieczenia społecznego część II

Witam Was w drugiej części porównania systemu zabezpieczenia społecznego. Dziś przedstawię Wam różnicę w ubezpieczeniu zdrowotnym i chorobowym w Polsce i Szwajcarii.

Ubezpieczenie zdrowotne

Polski system opieki zdrowotnej oparty jest na modelu ubezpieczeniowym. Obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – publiczny płatnik monopolista. Obywatele obciążeni są obowiązkową, miesięczną składką ubezpieczeniowa stanowiącą 9% dochodów osobistych (7,75% odliczane jest od podatku dochodowego, zaś 1,25% pokrywa ubezpieczony). Świadczenia zdrowotne udzielone osobom nieubezpieczonym finansowane są przez NFZ z dotacji celowej otrzymanej z budżetu państwa, pomijając niektóre świadczenia wysokospecjalistyczne.  W przypadku ubezpieczenia indywidualnego w komercyjnych instytucjach odpłatność za koszty leczenia pokrywa ubezpieczyciel, a kwoty refundacji ustalone są poprzez wartość dobrowolnego ubezpieczenia i mogą pokrywać 100% lub mniej rzeczywistych kosztów leczenia.

Prywatne ubezpieczenie w kasie chorych obowiązuje każdą osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii (także dzieci i małżonków mieszkających w Szwajcarii, którzy podlegają indywidualnemu ubezpieczeniu). Wysokość składki ubezpieczenia zdrowotnego nie zależy od dochodu. Cena (tylko podstawowego ubezpieczenia) wynosi pomiędzy 200 a 400 CHF miesięcznie i zależy od franszyzy, kantonu oraz wieku ubezpieczonego. Ubezpieczenie pokrywa koszty choroby oraz koszty związane z macierzyństwem. Podstawowe ubezpieczenie nie obejmuje kosztów związanych z wypadkiem tak w miejscu jak i poza miejscem pracy. Należy się ubezpieczyć dodatkowo. Koszty związane z wypadkiem mogą być jednak pokrywane przez ubezpieczenie wypadkowe płacone przez pracodawcę. Co do zasady ubezpieczenie zdrowotne nie pokrywa kosztów leczenia stomatologicznego.

Ubezpieczenie chorobowe

W Polsce obejmuje ono niezdolność do pracy z tytułu choroby i macierzyństwa. Składka 2,45 % płacona przez pracownika. Za pierwsze 33 dni niezdolności pracodawca płaci wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wliczane do okresu uprawniającego do zasiłku (182 dni). W przypadku dłuższej choroby, jeżeli ubezpieczony rokuje powrót do pracy może być przyznane świadczenie rehabilitacyjne (do 12 miesięcy). Wysokość zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wynosi 80% zarobków (układ zbiorowy może stanowić wyższą stawkę) zaś zasiłku rehabilitacyjnego 75%. Ubezpieczenie jest obowiązkowe, natomiast dobrowolne tylko dla osób prowadzących działalność na własny rachunek, czyli osób samozatrudnionych.

Osoba zatrudniona w Szwajcarii uprawniona jest do otrzymywania świadczenia chorobowego w przypadku przejścia na zwolnienie chorobowe. Wynosi ono przynajmniej 3 tygodnie w pierwszym roku pracy. Według większości układów zbiorowych pracy okres płatnego zwolnienia chorobowego wynosi do 720 dni.

W razie szczegółowych pytań odsyłam Was do Waszych indywidualnych ubezpieczycieli. W następnej części tej serii porównam dla Was ubezpieczenia wypadkowe i dla bezrobotnych.

Źródło: msz.gov.pl

Porównanie systemu zabezpieczenia społecznego część I

O przyszłość należy dbać tu i teraz, lecz aby o nią zadbać potrzebna jest nam odpowiednia wiedza z zakresu jej zabezpieczenia. W związku z tym dziś wpis porównujący ubezpieczenie rentowe i emerytalne w Szwajcarii oraz Polsce.

Polska

System trzy filarowy:

1 filar państwowy (obowiązkowy w ZUS). Składka emerytalna 19,52% płacona po 9,76% przez pracownika i pracodawcę.

2 filar (obowiązkowy prywatny), na który ZUS przekazuje część składki pracownika (7,3%).

3 filar (dobrowolny prywatny) – składka w zależności od wybranego produktu instytucji ubezpieczeniowej lub częściowo płacona przez pracodawcę w ramach pracowniczego programu emerytalnego. Ubezpieczenie rentowe: składka 8%. Płacona przez pracodawcę 6,5% oraz pracownika 1,5%.

Szwajcaria

System trzy filarowy:

1 filar

Obowiązkowe ubezpieczenie państwowe rentalno- emerytalne. Składka emerytalna wynosi 10.1% (pracodawca płaci: 5.05%, pracownik 5.05%)

2 filar Dodatkowe ubezpieczenie emerytalne (tzw. zawodowe). Jest obowiązkowe jeśli w ciągu roku wynagrodzenie u tego samego pracodawcy wynosi co najmniej 21 060 CHF (1755 CHF miesięcznie). Wymiar składki jest ponoszony w 50 % przez pracownika (potrącana z wynagrodzenia) w 50 % przez pracodawcę. Procentowa i kwotowa wysokość składki uzależniona jest od wieku. 25 do 34 lat 7 % (3.5 % pracodawca, 3.5 % pracownik) 35 do 44 lat 10% (5 % pracodawca, 5 % pracownik) 45 do 54 lat 15%( 7.5 % pracodawca, 7.5 % pracownik) 55 do przejścia 18% (9 % pracodawca, na emeryturę 9 % pracownik)

3 filar Nieobowiązkowe indiwidualne ubezpieczenie. Wpis poniżej.

Indywidualne ubezpieczenie rentowo-emerytalne 3 filar

Polska

Wysokość składki limitowana – przy jednym z produktow, określonym ustawowo tj. indywidualne Konto Zabezpieczenia Społecznego. Składka jest odliczana od podstawy opodatkowania.

Szwajcaria

Jest to ubezpieczenie całkowicie prywatne, ktore składa się z dwóch części: limitowanej wysokością kwoty wolnej od podatku i nielimitowanej wysokością kwoty zwolnionej z podatku.

Informacje zawarte w artykule przedstawione zostały na podstawie stanu prawnego z roku 2013.

Źródło: msz.gov.pl

 

Pewna rzecz – podatki

Witam Was po dłuższej niż zamierzona przerwie i to z tematem, który dotyczy każdego z nas. Jak mówił sam Benjamin Franklin: Na tym świecie nie ma nic pewnego prócz śmierci i podatków. A skoro tak, to i im poświęcę tutaj trochę miejsca.

Na dochód państwa składają się dwa rożne przychody: podatki oraz świadczenia na rzecz państwa, jak opłata za wywóz śmieci czy nowy dowód osobisty. O wiele ważniejszym dochodem państwa da podatki. Każdy kto w Szwajcarii mieszka, pracuje lub po prostu konsumuje płaci podatki.

Aby zrozumieć system podatkowy Szwajcarii należy rozumieć, że zarówno państwo jak i kantony a nawet gminy mogą niezależnie pobierać podatki. W związku z tym mamy tu do czynienia z wieloma rożnymi podatkami, które w swojej wysokości różnią sie w zależności od danej gminy. Niemniej za najważniejsze podatki uznaje się: podatek dochodowy oraz podatek od majątku. Są to najważniejsze podatki pobierane od osób prywatnych. Każdy kto w Szwajcarii mieszka lub pracuje musi uiszczać je raz do roku.

Podatek dochodowy płaci się od uzyskanych dochodów a także oprocentowania bankowego czy dywidendy. Wysokość tego podatku jesz zależna od wysokości dochodu. Ta jest rożna dla każdego kantonu. I tak na przykład w kantonie Zug osoba zarabiająca ok. CHF 80,000 w roku musi zapłacić 7,21 % podatku od tego dochodu, a w kantonie Neuchâtel już 17,21 % od tej samej kwoty. Również wysokość dochodu rocznego, od którego należny zacząć płacić podatek rożni się w zależności od danego kantonu. W tym wypadku w kantonie Schwyz należy płacić podatki już od ok. CHF 4,357 przy czym w kantonie Vaud roczny dochód nie przekraczający ok. CHF 26,103.- jest wolny od podatku. Sytuację tę nazywamy progresją podatkową, o której w ostatnich latach wiele się tu dyskutowało. Z jednej strony przyczynia się ona do tego, że pieniądze ludzi bogatych mogą być rozłożone również na mniej zamożnych. Z drugiej jednak strony karze ona tych, którzy pracują więcej niż 42 godziny w tygodniu i tym samym więcej zarabiają. Innym czynnikiem wpływającym na wysokość płaconego podatku jest stan cywilny. W przypadku małżeństw zlicza sie dochód obu małżonków i odciąga podatek od całości tej kwoty. W sytuacji, kiedy oboje małżonków pracuje naturalnie powstaje tutaj niekorzyść dla niezarejestrowanych związków. Ich obowiązuje wyższa progresja podatkowa. To niesprawiedliwe naliczanie ma być zniesione w najbliższych latach.

Drugim podatkiem płaconym przez osoby prywatne jest podatek od majątku. Ten jest pobierany tylko przez kantony oraz gminy. Również tutaj wysokość podatku szwankuje w zależności od danego kantonu przy takiej samej wartości majątku. Podatek ten dla małżonków bez dzieci wynosi od 0 do 0,9 %. Małe majątki są wolne od podatku w zależności od danego kantonu. I tak na przykład w kantonie Obwalden osoba stanu wolnego musi opodatkować swój majątek od ok. CHF 26,000.-, przy czym w kantonie Ticino podatek ten nalicza dopiero od majątku wartego ok. CHF 201,000.-

Dziś to na tyle jeśli chodzi o podatki od osób prywatnych w Szwajcarii. Wszystkich obcokrajowców podlegających podatkowi źródłowemu odsyłam do wcześniejszego artykułu: Zrozumieć swoją listę płac.

Proszę mieć na uwadze, że informacje zawarte w artykule mogą nie być już całkiem aktualne i w razie pytań proszę o skontaktowanie sie z danym urzędem gminnym.

Źródło: Die neutrale Informationsplatform Vimentis, www.wimentis.ch

Dzień, w którym Szwajcarki poszły do urn

W tym roku na podstawie raportu Banku HSBC Szwajcarię uznano za kraj, w którym żyje się najlepiej na świecie. Jest jednym z lepiej rozwiniętych państw, ale czy wiedzieliście, że w dziele politycznego równouprawnienia kobiet została wyprzedzona przez kraje jak Irak, Syria, Etiopia, Somalia, Iran, Libia, Sudan czy Afganistan?

Szwajcaria słynie w Europie jako kraj o najstarszej w historii nowożytnej demokracji bezpośredniej, co znaczy, że naród, biorąc udział w powszechnym głosowaniu, w referendum, decyduje o sprawach wagi państwowej (federacja), kantonalnej (regionalnej) i gminnej (trzy stopnie administracji). Do 1971 kobiety szwajcarskie prawnie przedstawicielkami narodu nie były, albowiem nie miały praw wyborczych biernych i czynnych, podobnie jak nie miały możliwości zajmowania jakichkolwiek stanowisk.

W latach 50. XX wieku mocno wyróżnił się „Ruch wyzwolenia kobiet”. Zrzeszenie to miało na celu uświadomienie kobietom, że są jednocześnie nie tylko matkami, żonami i gospodyniami bez praw wyborczych, ubezpieczeń i wynagrodzenia, ale także są obywatelami tego kraju. Ciężkim zadaniem wszystkich kobiecych stowarzyszeń była walka z utartym wśród mężczyzn przekonaniem, że kobieta służy do rodzenia i wychowywania dzieci, prowadzenia gospodarstwa domowego i zaspakajania potrzeb seksualnych: „Kinder, Kirche und Küche” (dzieci, kościół i gotowanie).

W latach sześćdziesiątych Szwajcaria zaczęła wyraźnie odstawać od europejskich standardów. Wszystkie partie polityczne poparły wreszcie postulat politycznego równouprawnienia. Szwajcarski rząd jeszcze raz zarządził referendum. 7 lutego 1971 66% mężczyzn zagłosowało za przyznaniem praw wyborczych kobietom. Jesienią tego roku pierwsze jedenaście kobiet zostało wybranych do federalnego parlamentu. Jednak nie wszyscy nadążyli za rozwojem. Wciąż kilka kantonów trwało w swym konserwatyzmie. Ostatni z kantonów, Appenzell Innerrhoden, przyznał prawa wyborcze kobietom dopiero w roku 1990.

Aktualny problem stanowi nadal jednakowe traktowanie kobiet bez względu na stan cywilny i rodzinny oraz równe szanse w życiu zawodowym, politycznym i społecznym.

Źródło: Artykuły: „40 lat praw wyborczych dla Szwajcarek”, Barbara Romer Kukulska, www.wiadomosci24.pl; „Szwajcarki pojda do urn”, Przemyslaw Kmieciak, altiok.blox.pl

Podatek od mediów

Jakiś czas temu Polską zawładnął temat abonamentu radiowo-telewizyjnego ściąganego wbrew oraz wedle naszej woli. Podzielone zdania, społeczna dyskusja i oczywiście bezsilność towarzyszyła wtedy większości odbiorców tych mediów. Okazuje się, że w tej kwestii nie jesteśmy sami…

Równoległy podatek jest naliczany w Szwajcarii przez przedsiębiorstwo córkę firmy Swisscom: Billag AG. Billag jest odpowiedzialne za naliczanie oraz uiszczanie opłat związanych z możliwością odbioru sygnału radiowego i telewizyjnego. Niezależnie od posiadania odbiorników radiowych i telewizyjnych, podatek nakładany jest na każde gospodarstwo domowe. Suma podatku w tym roku to CHF 462.-, która może być uiszczona jednorazowo lub rozłożona na miesięczne raty. Uwaga: podatek może zostać naliczony wstecz, jeśli nie zarejestrowaliśmy się online odpowiednio wcześniej.

Od roku 1990 podatek ten wzrósł o 65%. Oznacza to, że przy tych kalkulacjach w roku 2030 wyniesie on jakieś CHF 1000.-  W związku z tym 14 czerwca b.r. odbędzie się głosowanie obywateli Szwajcarii przeciwko zmianom w podatku medialnym.

Wszystkim nam życzę, aby i tak już pokaźny podatek medialny utrzymał się na tym poziomie przez najbliższe lata.

Przeprowadzka

Po dłuższej przerwie witam Was tematem popularnym, kompleksowym i jak by nie było trudnym – przeprowadzką. Wypowiedzenie umowy najmu już wysłane, a może nawet podpisana jest już nowa umowa? Bardzo dobrze, ale to nie wszystko, a wręcz wierzchołek góry lodowej. Nie zaszkodzi tutaj znajomość prawa najmu oraz jedna z moich ulubionych pomocy – lista rzeczy do zrobienia, inaczej – to do.

1-2 miesięcy przed przeprowadzką:

– Omów z właścicielem budynku termin wyprowadzki.

– Jeśli wyprowadzasz się bezterminowo, poszukaj następnego najemcy na swoje miejsce.

– Jeśli określony został już następny najemca, zapytaj go, czy i za jaka kwotę chciałby przejąć cześć twoich mebli, przedmiotów etc.

– Zapytaj o 2-3 oferty firm przeprowadzkowych i po ich porównaniu, wybierz te najkorzystniejszą dla siebie.

– Jeśli chcesz skorzystać z profesjonalnej firmy sprzątającej, również zamów 2-3 oferty do porównania.

– Zgłoś przeprowadzkę swojemu dostawcy internetu/telewizji/telefonii.

– Wymierz okna w nowym mieszkaniu, aby dopasować do niego zasłony i firany.

– Zredukuj zapasy w zamrażalniku.

– Odgrać mieszkanie, piwnice i/lub strych.

– Poinformuj szkołę dziecka o przeprowadzce.

– Odpowiednio wcześniej zapytaj o wolne u swojego pracodawcy. W Szwajcarii przysługuje Ci dzień wolny od pracy tytułem przeprowadzki.

– Poinformuj dozorcę budynku o terminie przeprowadzki.

1-2 tygodnie przed przeprowadzką:

– Zacznij pakować rzeczy opisując kartony wg zawartości i pomieszczeń, do których maja trafić.

– Sporządź plan umeblowania nowego mieszkania i oznacz wg niego kartony.

– Zgłoś zmianę adresu na poczcie i/lub zlec usługę przekierowania poczty: ok. CHF 40.-

– Wyjaśnij z właścicielem budynku rozliczenie kosztów grzewczych i termin przekazania mieszkania.

– Na dzień przeprowadzki zarezerwuj miejsce parkingowe zarówno przed nowym jak i obecnym budynkiem.

– Sprawdź, czy posiadasz odpowiednią ilość kartonów.

– Zamów tabliczki z nazwiskiem do nowego mieszkania.

– Sprawdź stan wszystkich kluczy w obecnym mieszkaniu. Jeśli podczas okresu najmu zgubiłeś jakiś klucz, właściciel ma prawo wymienić zamki w drzwiach na twój koszt.

Tydzień przed przeprowadzką:

– Ściągnij obrazy/lustra i zaklej powstałe po nich dziury.

– Przeprowadź wcześniej zaplanowane prace naprawcze (odkamienianie baterii, wymiana zepsutych pasków żaluzji etc.)

– W tym momencie powinny być już zapakowane wszystkie rzeczy. O przeprowadzce powinieneś poinformować następujące instytucje:

• urząd kontroli mieszkańców
• pracodawca
• szkoła/żłobek/przedszkole
• lekarz/stomatolog
• bank
• ubezpieczalnie/ kasa chorych

W dniu przeprowadzki lodówka powinna być już pusta.

1-2 dni przed przeprowadzką:

– Pozostałą zawartość lodówki zamrozić na 24 h przed przeprowadzką.

– Kartony z narzędziami, ręcznikami, środkami czystości i lekami powinny być przewiezione, jako ostatnie i rozpakowane, jako pierwsze w nowym miejscu zamieszkania.

– Dokumenty i przedmioty wartościowe przetransportuj osobiście.

– W dzień przeprowadzki zorganizuj napoje i coś do jedzenia.

– Przygotuj odpowiednia ilość gotówki w celu opłacenia firmy przewozowej.

– Sprawdź podłączenie mediów w nowym miejscu zamieszkania.

– Zabezpiecz drzwi i szuflady mebli taśmą klejącą.

W dzień przeprowadzki w starym mieszkaniu:

– Sprawdź czy media zostały odłączone.

– Poinformuj przewoźnika o szczególnie kruchych przedmiotach do przewozu.

– Przejdź się po mieszkaniu i sprawdź, czy wszystko jest opróżnione.

– Jeśli podczas transportu powstały jakieś szkody na twoich rzeczach, niezwłocznie zgłoś to kierownikowi przewozu.

– Odczytaj liczniki prądu, gazu i zużycia wody.

…w nowym mieszkaniu:

– Sprawdź i podpisz protokół odbioru mieszkania.

– Zawieś plan rozmieszczenia pomieszczeń przy wejściu, aby ułatwić przewoźnikom rozkładanie mebli/kartonów etc.

– Sprawdź podłączenie mediów.

– Odczytaj liczniki prądu, gazu i zużycia wody.

– Sprawdź funkcjonowanie dzwonka przy drzwiach i zawieść tabliczki z nazwiskiem.

– Zawieś lampy w pomieszczeniach, aby wieczorem pomieszczenia były oświetlone.

Po 2 dniu od przeprowadzki:

– Zamelduj się w urzędzie kontroli mieszkańców.

– Przerejestruj pojazd i dowód rejestracyjny pojazdu.

– Sprawdź zmianę adresu w ubezpieczalniach.

– Ewentualne szkody powstałe w naszych rzeczach przez firmę przewozową muszą zostać zgłoszone w przeciągu 3 dni od przewozu.

– Przedstaw się nowym sąsiadom.

Ciesz się nowym domem! 🙂